Işık
Yorgunum, gözlerim kapanır gibi.
Hastayım, akar yaşlar gözümden. Yağmur damlaları gibi. İçmeliydim haplarımdan. Işık bile batıyor gözüme, İnanan mı kaldı ki sözüme? Dönsem de özüme, Kim takar ki beni özünde? Durmadığım için sözümde. Lambayı kapatmaya, Yok dahi halim. Rica etsem, kalmaya yüzüm. Odam benim bile utanç mahalim. Bir sözümde bin anlam arıyorlar. Özünde boşuna uğraşıyorlar. Çözülecekti sorun kapatsalardı ışığı. Mışıl mışıl uyutacaklardı beni, *rospunun evlatları. |