göç etmek isterdim senden
oldukça kabarık bir defterden
çiçeklerle bezeli bir sayfaya
bütün gelincikli düşlerim bir arada
derttaşım olurlardı


yine kalır mıydı usul adımların
yüreğimin bir damarında
çarpar mıydım kalın bir oduna
onca çimen çiçek arasında
oturup ağlar mıydım


uzaklaşmak isterdim merhabandan
o en hüzünlü durak
o sana ulaşmayan istasyon
o sana varamadığım aylı pencere
bir sardunya çeker miydi kokusunu


gözlerini saklamazdın bilirim benden
öyle masum saatlerce bakardın
utanır saklanırdım içimin köşesine
beni bırakıp gitmezdin orda
bahaneler yaratırdın bir kez görmeye


atamazdın bir türlü o zor adımı
çakılır kalırdın kuru bir sandalyede
bu ben değilim derdin içinden, bu ben değilim
kendisini kurallara zincirleyen adam
bu ben değilim böyle akıllı uslu, kalbi yanarken


bir daha çıkamazdın merdivenlerimden
bu elbise yakışmış mı diyemezdim
biz böyle üzülürken, bize kim üzülecek
gülemeyecektin kahkahalarla, ayrılamazken benden
adı kader miydi neydi?
sürükleyip götüreceklerdi eteğinden!..


14. 11. 2011 / Bu tarihte edebiyat defterinde güne düşmüş şiirim.-Nazik Gülünay