AKIŞ
Tüketirken ömrü her gün biraz daha
Ne büyük zahmettir akışa bırakmak Emanettir can vücutta değil ebedi Şu dünyada ne ebedi ki Tutmak isteriz her şeyi elde avuçta Ne kalır geriye avuçta Bir tutam yazılan kalır Senin o satır satır bazen yaşamayla bitiremediğin Bazı günlerin sonunu güç bela getirdiğin Sanki her şeye rağmen geçmeyecekmiş gibi zaman Ne büyük derttir tasasızlığın bedeli Ne zordur akışa teslim olmak Ayak dirememek insanoğlu için hayata Bir tiyatro sahnesi varsaymak Sorgusuz sualsiz sergilemek oyununu Ses etmeden kapamak perdeleri Olmayanı isterken hep olanla yetinebilmek İliştirmemek gözlerini kıyıya köşeye Bakmak hep önüne istisnasız Ne zor şeydir akışta olmak Su gibi her şeyin akışta olacağını bilip Buna sahip çıkmak Basmadan kırıklara geçip gitmek An gelince taşın altında ezdirmek eli Batacağını bilsen de avuçlamak kırıklarını Geçmek çoğu şeyin önünden bakmadan Sessiz bir seyirci olmak dünyaya Garibi hor görmemek,zalim için isyan etmemek Allah’a Ne zor şeydir akışta olmak... |
Cam kırıklarına dönmüş bir kalbi tutmak cesaret ister
Bu cesareti gösterenler Ali oluyor
Kali yükseliyor
Şiiri yükseliyor
Yalın ayak yürüsede
Finalden korkmuyorfinal ondan korkuyor