Bana sakın “Sus!” deme baba,
karşıyım susmaya, avutulmaya;
Bırak ağlaya-bağıra beni
ki
öfkem dinsin,
yarınlarda yanımda değilsin.

Beni emzik-mama-plastikle
oyalama anne,
bırak sütüne kana-doyayım,
ver memelerini
al-yanağımı tenine koyayım
ki
yalana-yapaya karşı olayım.

Bana destek olduğunu sanma baba
çekerek yukarı-tutarak elimden,
sürükleme beni kendi peşinden
düşe-kalka
ama kendim öğreneyim
ki
sensiz de yürüyebileyim.

Bana masal anlatma öğretmenim,
nasıl olsa ben gerçeği göreceğim;
Bahset bana doğa sevgisinden,
kadın-erkek eşitliğinden,
yanlışlarınla besleme beni
ki
doğru olayım
zorbaya karşı tavır koyayım.

Ne iyi ki biri
50 yıllık “Hain İmam” belasını önledi!
Ama bizona ne teşekkür edeceğiz
nede bir daha gideceğiz
sahte diplomalı birinin ardımdan
Anlayacak hatasını o zaman.

Bundan sonra da;
Gökten de düşmeyecek hiçbir elma,
çıkmayacağız biz kerevetine,
hiçkimse eremiyecek muradına;
“Evvel zaman içinde” lerle başlayan
1001 odalı saray masallarından!

Baba evladına sus demredikçe,
yalanla-yapayla anan seni emzirmedikçe,
kendi yanlışını yeni nesillere satmadıkça öğretmen,
biz e-m-e-k-l-i-y-e-c-e-ğ-i-z ve sürünürken,
ayağa kalkmayı öğreneceğiz,
doğru yöne birlikte yürüyeceğiz,
gurur duyacağız insan olmaktan
düşüneceğiz,
kurtulacağız maymun kalmaktan.