günbatımında
yüzüne düşerken
ayrılığın gölgesi
bir yanın denizdir
bir yanın ateş
kaybolan gök/yüzünü
bulanık sularda ararsın
bulamazsın…


gözlerinin sahiline
demirleyen hüzünleri
itersin elinin tersiyle
bilyesini yitirmiş çocuk edasıyla
bükülür dudağın
ufuklara dalarken
eylüle yaslarsın yüreğini
çaresizliğine ağlarsın...


yağmur kokan saçlarını
dağıtan rüzgara
okkalı bir küfür sallarsın
sararsın sesinin tellerine
yorgun şarkıları
bir yanın ayrılıktır
bir yanın yalnızlık
aşkın nar’ında tutuşup yanarsın…


gülüşlere veda ederken gün
hüzne iliklenen kirpiklerinle karşılarsın geceyi
sürersin kalemin şarjörüne kurşun gibi şiirleri…


örtbas için cinayetini
yakarsın aşkın cesedini
nedametine karışır gözyaşların
acılar içinde kıvranırken
yaşarken ölmek neymiş anlarsın...


bilincini yitirmiş rüzgar çığlık çığlığa
ruhun karanlık sokaklarını adımlarken
sığınırsın puslu anılara
vurursun başını taşlara
sevda neymiş
aşk neymiş anlarsın...





Aslı Aydın