Bir yere gidiyorum; trendeyim.
Ama nereye; şimdi neredeyim?

Demin,

Bir şeyimi kaybettim bu trende,
Tıklım tıklım insanlığın içinde.

Aradım durdum  onca hengamede
Neydi, neydi o...çıkaramadım da.

Ne zaman bitecekti arayışım?
Nasıl bir istasyona varacaktım?

Ardı arkası kesilmeyen sorular...
Bir ses:

"5N 1K yüklüyken daha da gitmez!
Yürümez, bu kadar yükü çekemez!"

O an,

Dedim işte eline fırsat geçti.
Sıyrıldım, vardığım yer açık seçikti.

Manzarası ateş; yangın yeriydi.
Sakınsam nereye kadar sürerdi?

Heyhat!

Yaktı ve tutuştum, kimse bilmedi.
Herkes can derdindeydi, göremedi.

Közümde sam yelleri demlendi.
Çökünce, is kokumla şerbetlendi.

Ah, küle dönmek... onu da izin yok!
Yeter; daha, daha benim yolum çok!

Bugün

Aynı hisler, aynı heyecanlar var.
Aradığımı buldum, yine yol var...

Mesut,

Bindi gitti, nerededir iyi mi?
Ne zaman döner, geri döner mi?

Her bir canın bir hikayesi vardı.
Her bir hikayenin kıssa’sı vardı.

5N 1K yüklü vagonlarla başladı
Yolculuğu; nasıl, ner’de sonlandı?

Kim bilir...