Ezmeyi üzmeyi iyi bilirde
Gönül dermez bu devirin insanı
Bir hayalle her şey güzel olurda
Hayal kurmaz bu devirin insanı

Olur isen eğer bir kulun kulu
Emek sarf etmeden bulursun yolu
Bırak eşi dostu, Babayın oğlu
Hatır sormaz bu devirin insanı

Buz olsalar Ağustosta erimez
Karda yürüyenler çalı sürümez
Yalı vermeyince, kapı korumaz
Boşa ürmez bu devirin insanı

İy insanlar kanatlandı uçacak
Bu dünyayı koyup sanki kaçacak
Derman olan, bir el sürse geçecek
Elin sürmez bu devirin insanı

Mutlak işi vardır çıkıp gelirse
Minareyi çalar kılıf bulursa
Alan çalan kendisin den olursa
Onu yermez bu devirin insanı

Bezirgan olandan uzaga kaçın
Ne saygı ne sevgi onları geçin
Benim güzel ülkem Vatan’ım için
Kafa yormaz bu devirin insanı

Geriye gelmezler hepsi giderde
O eski insanlar kayboldu nerde
Gönülden gönlüne her gün bir yerde
Gezer durmaz bu devirin insanı

Mert insanlar lafı hiç eğip bükmez
Soysuzun soyundan bir soylu çıkmaz
Menfaat olmadan yüzüne bakmaz
Selam vermez bu devirin insanı

Utanmayı bilmez gönlünce yaşar
Yüzüne gülerek kuyunu eşer
Derman sende desen denize koşar
Kaçar varmaz bu devirin insanı

Kul Hızır’ım mert ol duyma hiç korku
Dürüst dostun olsun, olmasın kürkü
Hiç yok mu bir tane, Türk oğlu Türkü
Varda görmez bu devirin insanı
Varda görmez bu devirin insanı

Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)