Bir nefes kadar yakındım sana yar
Eller anladı da bir sen anlayamadın
Sevgimi ömrümü verdim ama neye yarar
Sen apayrı yerdeydin ben apayrı yerde

Bir kağıt parçası gibi uçup gittin
Ne uğruna inat inadın batsın
Deydimi kırmaya kırılmaya
Iftiralar attığına deydimi

Bazı şeyleri kaybettikten sonra değeri biliyor olmak
Ne acıdır ki kıymetimin bilindiği yokmuş
Anlayamazsın niye unutursun yaptıklarını
İşte şimdi sende unuttuğum yerdesin

Oysa ben toprağa saplanmış kaya gibiydim
Kalkmazdım yerimden yıkalmazdım
Seni gidi nankör hain alçak seni
Kahpece pusu kuran yılan seni

Gözlerim bakıyor da kalbim uyuyormuş
Ne saray istedim oysa nede bir köşk
Çadırda kalırdım sokakta da yatardım
Huzur isterdim ağız tadıyla yaşamak için

Ya silgi verin bana yada kalem kağıt
Baştan yazıp çizelim aşkın resmini
Hayır olmuyor bırakın bir türlü
Dokunma okusun bu son ayrılık mektubunu

Her satırına düşen gözyaşımı eller anladı
Bir sen anlamadın