Gün olup devranda, yola çıkınca
Güneş’in batarken, okşar yüzümü
Gör uzak diyarda, yüze bakınca
Rüzğarlar yalasın, toprak yüzümü

Ilgıt ılgıt akar, şu dertli pınar
Başımda yükselir, bir ulu çınar
Bana bakan herkes, delimi sanar
Güneşler ısıtsın, toprak yüzümü

Beden ölür canlar, sonsuza uçar
Bir gariptir insan, kalınca naçar
Mezarım üstünde, serpilen otlar
Yağmurlar ıslatsın, toprak yüzümü

Baş yastığım olsun, şu hece taşım
Sormayın dostlarım, belada başım
Dolu dolu akar, gözümden yaşım
Dolunaylar görsün, toprak yüzümü

Kar boran yağmurlar, yağar delice
Kopar bir fırtına, gök delinince
Kopacak kıyamet, zaman gelince
Yağan karlar örtsün, toprak yüzümü

Kul Seyyah delidir, biraz divane
Yürür göçüm bir gün, varır ahret’e
Nasip olur yolum, düşer kevser’e
Kevser suyu yusun, toprak yüzümü..

Tahsin Şahin (Kul Seyyah)