Ne yaptığımı,nerden geldiğimi sorma sakın
Yüreğimi istimlak edip parsellere bölen kadın
Ben uzak diyarlardan geliyorum
Yüreğimde ki son bir umutlarla
Benim son seslenişim sana
Her nefes aldığımda seni içime çektim
Hayal ettiğimde seni,içim kanadı
Yalnız akşamlarda,sağanak oldum yağdım yüreğine
Zaman acımasız davrandı bize
Bak mevsim oldu sonbahar,biraz üşüyorum
Gözlerim yorgun,kan çanağı
Bülbülün goncaya yaptığı serenatı izliyorum
Özlemi,hasreti hep goncaya dair
Bir ananın karnındaki kalp atışlarını dinlemesi gibi
Hayat fışkırıyor pınarlarımdan
Yüreğimi zorluyor damarlarımdaki kan
Sarmak istiyor yüreğim seni tüm benliğimle
Ama olmuyor başaramıyorum
Gündüzleri güneş gibi parlatıp
Isıtmaya çalışıyorum
Geceleri ay gibi karanlığını aydınlatmaya çabalıyorum
Dolunayda,gökyüzüne baktığında göz kırpacağım
Bak yıldızlar nasıl da uyum içinde
Sen yaşamın anlamı,ben karanlığı en derinden yaşadım
Sen kendi canını kendin acıtmışsın
Halen sonbaharın karanlığını yaşamaktasın ı
Derlenmiş hayatının hesabını yapmaktasın.
Sonbahar rüzgarlarında düşen yapraklarda hatırlanmaktasın,
Ruhuna düşen sararmış yapraklarla
Hayallerinle kırılan kuru dallardasın
İster yüreğin ağlasın, isterse karalar bağlasın.
Gözlerinden , kalbine doğru yol çizip süzüleceğim
Seni sevdiğimi kulağına
Bir meltem esinti ile fısıldayacağım,
Yaz güneşinden korumak için gölgen olacağım,
İlkbaharda çiçeklerin uyanışında
Irmak gibi akacağım,
Aramızda ki buzlarını eritip
Isıtan güneşin olacağım,
Kısacası tüm zamanlarda
İçine çektiğin nefesin ben olacağım.
🐬🐬🐬🐬