SANDALIMIN HİKÂYESİ

Bıraktım kendimi sandala ve ben okyanuslardayım,
Ardıma dönüp, dönüp bakıyorum,
Ne yolun başında nede yolun sonundayım,
Vazmı geçsem artık, ben muallaktayım,

Hangi yöne gitsem, kürek’siz !

Görünmüyor artık dağlıklar,kayalıklar,
Üzerime giyinmiş sanki karanlıklar,
Başım dönüyor sandım,
Sandalıma nasıl düşmüş bu yıldızlar !

Ben hangi yöne gitsem, çaresiz !

Gökyüzünde tek süzülen değilmiş sadece kuşlar,
İşte bak !  nasıl da uçuyor balıklar ,
Aklım hayellere dalmış,
Ters dönmüş, yeryüzünde yaşayanlar,

Hangi yöne gideyim dertsiz, kedersiz,
Güneşe bakıyorum doğacak bir gün bensiz,
Ben nerdeyim? fırtınalar, rüzgarlar !
Neden bu sesim, geceden bile sessiz,

Ben hangi yöne gideyim çaresiz !

Zaten sandalım çatlak,
Bu gözlerim ise yağmurdan da ıslak ?
Şu Bulutlar taşırmı beni !
Gökkuşağını belime bağlasak,

Ben hayellerle yüzemiyorum,
Solungaçlarım yok ki benim,
Gözlerim lensini takmış gecenin rengine,
Artık heryer dönmüş karanlık bir zifire,
Oysa ki,
Ben en son ellerimi açmıştım,
Balıklar duama amin desinler diye..!
Sahi , Hayellere dalıp boğulmayan var mı..!

#dusuneninsanerckose