1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
667
Okunma
eriyorum serencamında yalancı güneşlerin
çiğniyorum cam kırıkları bahtına susarken hilal
her mevsim zindanımı tutuyor sonbahara
yokmuş gibi sahipsizliğimle yamanmış hakikat
suyu berraklaştıran ayna için uzak bir mahşer
unutmuş kendini fecre susarken menekşe
unutmuş ağıllarda baharı bekleyen buzağıyı gül
kısılmış sesiyle inkarı arayan bahtına hayıflansın çiçekler
kurumuş ırmaklar kurtuluş yazgısını arıyor zulmette
koşuyor çocukluğum baktığın ufka serilmiş gibi gök
demir alma günüdür bir başka kıtanın denizlerinde
türküsü acısına yabancı bir mendil gibi buruşmuş korkuların
işte kırbaç izlerinde bir çağı unutturan hikayelerin sonu sanki.
nedim demirbaş
5.0
100% (1)
Cevap Yaz