taşlardan yola çıktım
taşların zihninden
zamana aldırmadan sonsuza doğru koşuyorum
resimler düşüyor üstümden
anlamları yakılmış sözcükler
ve yalnızlıktan çürümüş sesler

yaprağın yarattığı şiir
üstünde sigara söndürülmüş öyküler
toprağın dudağındaki çiy
ve sisleriyle ünlü şehirler
bir olup seni özlüyoruz kalbi katranlar çağında

taşlardan yola çıktım
çiçeklerden izin aldım
ışığın ölmesini izleyenlerden uzağa koşuyorum
peşimde geçen yüzyıldan kalma bir bıçak
kâğıt ölüleri düşüyor üstümden
kitap ölüleri ve mektup ölüleri

halkların belleğinden geçtim
kan kokuyordu sözleri
kimse fark etmiyor çığlık taşıyan atların bakışlarını
yüreğinin sesini kısanların gürültüsü
sarılmayı unuttukları için kollarını kaybedenler
torbacılar, pezevenkler, politikacılar, hırsızlar
irin akıtıyorlar aynı cümlenin içinde
biz; polenlerden izin alıp taşlardan yola çıkanlar
ve dünyanın bütün kâğıttan kuş yapma ustaları
bir olup seni özlüyoruz kalbi katranlar çağında