4
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
594
Okunma
ağzıma bıraktığın öpüşleri
rüzgara bırakıyorum bir utanç gibi
işkence sonrası titreyişim gülüşüne
ülkemdin kayıp günleri anlatan yoksulluğuma
bu dağınık sabahlar hatırlamak istemeyişim gülleri
sancısı gibi falakanın yasaklara bakışımdaki istihza
örtmüyorsa bulutlar yalnızlıktan beslenen bahtımı
sen gel aydınlığına tutkuyla bağlanmış direnişime
polikilinikte küçüksenmek gibi ilaçlarla uyuşmuş ağzım
ayakta kusuyorum devrimciliğe adanmış hüznümü bıçaklayan güvenleri
uğramaz korkularımı hatırlatan kırlangıçlar acıma
bugün güvercinlere ekmek atmak kadar kolaymış tabiata sokulmak.
nedim demirbaş
5.0
100% (6)
Cevap Yaz