Kasım gecesi serindi ve ırmağın yatağı karanlık
Aşağıda hırçın Fırat’ın sıradan akışı
soba küllerinin arasından parlayan kor gibi
ışıldayan yıldızlar tam tepedeydi

rüzgar uçurdu perçinlerini
Jiyan’ın içi ürperdi, Hazal şımardı
sabahın ilk ışıklarında insanlar gelecekti
ne kadar utanç verici!
"çocukların günahı neydi be kadın?"

soğuk demirini hissetti köprünün
Rojda kucağında meme istedi
Fırat’ın çağıltısı dolduruyordu kulakları
kim bilir onun duruşmasında
bir yerel gazete muhabiri, bir çevirmen olacaktı



siyah beyaz kameralı ,kıvırcık delikanlı
üç beş satırlık şiir yazacaktı
ona ve soğuk sularda boğulan üç kızına
kumadan dayaktan tecavüzden
kurtulmak için atacaktı onları

Nur, karanlık sularda toprağa çöktü,
ellerinin arasına aldı başını
kapadı gözlerini, ağzında yalancı meme
süt istedi Rojda; Nur tahayyül etti

yarın neler olacak?
dalgıçlar gelecekti sabah ,hidrologlar...
ırmağın ortasında tekneler ve sirenler;
tekne kımıldamadı yerinden
üç metre ötedeydi cesedine