üzgün bir biçimle batarken
ufkumuzdaki güneş
inanın ki
çok mu çokta irkiliyorum
ödüm kopmakta her an
ya bir daha
gerisin geri dönüp de gelmezse

sızım sızımda sızlıyor
içimdeki en fazla burulan yer
ya mazlumların
gökyüzünde gezinen feryatları
tam vaktidir
taş oluşta da tepemize yağması
bu hayasızlık içinde

yağmurun hasreti ile yanarken
kayışta da ciğerlerimize
sirayet etmedi mi yangın
düş kırıklığındayım
bu vurdumduymazlık karşısında

boynu bükük bir çiçeği sularken
gözlerim
insansızlığın acısıyla debelleşiyor
inan
ki
geleceğimize
set çekerken densizlik
kıpraşamıyor
hoyratça gömdüğümüz değerler
bana ne
edepsizliğinin içinde boğuluyoruz

hiçbir olgu
neden gerçek değil
çözümsüzlüğe odaklı karanlıklar
ruhumda da
kupkuru bir isyan çağlayıp duruyor

özler bunalımlı
gözlerde de sicim gibi yaşlar
yüreğim bile dikenli bir çırpı gibi
her yürekte bin bir hüzün var

geleceğimiz dediklerimiz
oynayıp da gülseler ne ki
bu yeni yetmeler
dört duvar arası kafeslerinde
hangi ufka doğru
umutla kanat çırpabilecekler
korkarım
bizden tez telef olup da gidecekler….


AZAP...(Kadri Atmaca) 21.08.2021