ben onu
bir çırpıda da inan ki
zülfüyârı içime dokundu o an acımasızın
bir yerlerden görmüş gibiydim
beklediğim
ebedi tanıdık bir bakış attı gözleriyle
takıldım
içim dışıma taştı o anlarda
o sanki fark etmese de ben ona
çok aşinaydım

dilimi ıslatamadım kupkuru tutukluluktan
gözüm daldı hülyalara
sanki de çok mu çok evvelden
sesini kulaklarımda çınlattığı an
efsunlandım
kurudum çöl ortası sıcaklığında
bir kum misali ona doğru savruldum
tuhaftı ellerinin açılışı
yoksa
çok eski bir tanıdık mıydı
sanki de ısırılmış bir elma gibiydim
her şey sanki benim yüzümden
lebine doyamadığım

kavak yelim de yüreği hoplatınca
tutkunun dalına sarıldı gönlüm
senden başkası var mıydı ki
gücüm takate yetmedi ki
kaldım ortada
ağzı açık ayran delisi gibi
anladı yüreğim kızıla kesilince
bir adımlık sallandı deprem misali

yüzü bir huri melek
duruşu ise çok hanım hanımcıktı
ruhu vuslata odaklı
müjdesi de ta içinden
İbrahim’in ateşi gibi kavururken
dilinden
sanki de akıyordu bal kaymak
ben pusup kaldım
dizlerim yere kapaklanışta çökerken
o kadar ki felç olmuştu tüm duyularım
halleriyle sevgiyi ışınlayıncaya dek

yeli ile çokta tez kurtuldum ıslaklığımdan…


AZAP...(Kadri Atmaca) 06.08.2021