Yüreğim tutsak
İçimde acı bir feryat yükselir
Bedenimde bir soğukluk
Düşlerim darmadağınık
Bağırıyorum heyhat heyhat diye
Ağlamaklıdır gözlerim
Bir dokunsanız süzülür gözümün yaşı
O vakit el çekin benden
Dokunmayın umutlarıma

Bırakın şu demir prangalar
Yüreğimin acısıyla çürüsün
Dostça görünen yüzünüz
Laf kalabalığı yapan sözünüz eksik olsun
İçinde hep mutlu olduğum
Havasını suyunu soluduğum
Küçücük bir dünyam var benim
O vakit el çekin benden
Dokunmayın umutlarıma

Kısıtlandı özgürlüğüm
Özgürlüğünü yitiren güvercin misali
Esirim şimdi dört duvar arasında
Durmadan çırpınırım
Ve sesim soluğum kesilir
İnsanlar bağrışlarıma sağır
Feryatlarıma sessiz kaldılar
O vakit el çekin benden
Dokunmayın umutlarıma

Bahar umuttur hep umut aşılar
Gâh yüzleri güldüren
Gâh hüzünleri kaldıran
Bahardır vuslatı sılayı solduran
Artık mesafeler anlamsızlaşır
Gözlerimin içi ışıl ışıl parlar
Kederlerimin hüzünlerimin son demidir
O vakit el çekin benden
Dokunmayın umutlarıma


Âdem KILIÇ"Serhedî"