Kursağımda amansız kararlar
Zamanla daha da uğrarım zarara
Çabalasam da doğruya aşığım yanlışlara
Tanrılar toplanıp ateş atar yazgıma
Algımı zorlayıp manen dağlar acılar
Farksızım yıkılan binaların molozlarından
Kırıldıkça parçalanırım bin parçaya
Yıkıldıkça kalkarım ayağa
Sıkıntılar asla bırakmaz

Bu gece çok ağır ceza alırım vicdandan
Bul desem yok hayır deva, bağrım ağır istilâda
Kasılır yüreğim imkansızlıktan
Yakılır günlerim itinayla
Kalmaz güveni, saygısı, kalan kötü bir intiba
İntihar kadar korkutucu düşünceler uçuşur beynimde yüksek irtifa da

Bir isyan kadar zordur gülüşler, uyuşur bedenim çöplüğün ihtişamında
Adaletten canı yananları görmez iltizam yasa
Sefalete alışanları önemsemez imtiyazlı davar
Felaketler art arda, hayatımız talan
Yaşantımız dolu kahırla
‘Neden yazıp yaktın’ der silüetin karşımda
Derine attım anımı deyip, hükmettim sanrıma

Tam düzelirken havsalam, kovalar engeller ardımdan
Bir an gözlerimde canlanır, olacak der emeller andınla
Nefes nefese kalktım bir anda kabustan
Düşünsene adaletin olduğu bir dünya, Saçma!

Çok şükür rüyaymış, yoksa ne yapardım
Yok yolsuzluğun günahı, kes sesini konuşma sakın
Haksızlıktan mutlu halkın yok sorunları
Oyunlarıyla kandırılmayı çocuk yaşımda anladım
En sevdiğim yıllarımdı, ondan dolayı kimseyi yadırgamadım
Açsam da gözlerimi, kaparım algımı
Nasıl olsa unutturacaktır gündem, asıl olayı