Sus Pergeli

iyilenen sözle günü kurtarmanın telaşında. insanın
dışarlıklı kuş cıvıltılarının peşinden koşmaklığı var
bahar gülüşleri hastalıklı bir hal oysa. dar düştüğü
ibrahimvari bir söz, ismailvari bir kabulleniş arayan
yoklukla varlık arasında ki aşk meşk anatomisinden

kutsanan bir anıt gibi yoklanan zaman, suyu içerken
bir tarafında hacer diğer tarafında bekleyen ferhat’tır
bıçak yarası acı çeken öze, nefes hazzı verecekler de
iyceden iyceye kendini feda edip zora düşürecektir
sözüm ona kendini cennetten kovduran olacakken

tokluğun arifesinde aymaz söze sığıntı olan. kirlidir
cam-ı cem yürek yerinde yangın, yığıntı olanlardır
palyaço tavrını takınan bilakis kendinden burgacıdır
yetiştirdiğin goncalar önce kendi haşyetiyle boğulur
güzel yüzlü cellatlığı kimseye kaptırmayandır bir de

ne kadar bilirsen bil yine de bulunacak ezoterik yön
güldürdüğünden çok tasalarından besleneceksindir
ya boyalarından dökülecek ya da kundaklanacaksındır
bulanık tabiatlı halinle, ikbale nanik saklayacakken
korkunun saiki destablize, sahiplerin iyesi bilenecektir

sen ne yaparsan yap yara. bıçak yarası gibi derinlerdedir
pirdaşlık bu, dört kitabın manası aşkına şahit. tutulan
kement zapt-u rapttır, yazacak bir harut ve marut gibi
özü serde, sözü yelde, çıtkırıldım dünyadır. sonunda
malın küçük olsa da alıcısı büyük olsun yeter ki nerde?

İlkay COŞKUN
29.06.2021