2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1285
Okunma
Bir an gelir
Öyle bir an ki;
Anlatamam
Ama mutlaka
Bir yolunu bulup
Anlatmalıyım.
Mutluluk gibi bir şey
Umut gibi...
Üzerimden dağılan kara bulutlar
Ve bir sürü ak bulut...
Çevremde,
Koşuşturan çocuklar
Ve onların gölgeleri...
Üf!..Anlatamıyorum işte
Unutmuş olmalıyım
Hatırlamaya çalışıyorum
Hatırlayamıyorum.
Bir an gelir
Öyle bir an ki;
Yaşayamam
Ama mutlaka
Bir yolunu bulup
Yaşamalıyım.
Boşluk gibi bir şey
Kör kuyu gibi...
Üzerime bir şeyler geliyor gibi
Ben de onların üzerine gidiyorum
Ruhumu saran korku bile
O bile engel olamıyor
Gidiyorum üstüne üstüne
Bu sırada,
Sanki bir gölge beni izliyor
Hissettikçe korkuyorum
Korktukça...
Üf!..İşte anlatamıyorum.
Yaşamadım ki nasıl anlatayım.
Cevap Yaz