Altmış üç oldu acemice şiirlerim,
Yaşınıza hürmet, size yazmak isterim.
Kalem yazmaz, dil söylemez, bilmem ne derim,
Sana, başım daima eğik, Muhammed’im.

Habibimsin, affını lütfeyle garibe,
Bir şeyler yazsın, sahiptir riyakâr kalbe,
Her hainliği yaptı, günahlara gebe,
İnşaallah, ölüm gelmeden, eder tövbe.

Gelecek yüz kalmadı, kevser havuzuna,
Hangi amelle gelebilirim, yanına,
Bütün hatayı yaptım, kandım Hakk affına,
O da kesin değildir, Muhammed aşkına.

Şeytan kadar görevime bağlı olsaydım,
İyi olurdu, günahsız kalabilseydim,
Şeytanın vesvesesi ile kandırıldım,
Sunulacak mazeretim yok, Muhammed’im.

Siz gidince biz sayısız günah işledik,
Garibi bulunca ezip geçtik, dişledik,
İşimize gelmez, insanları fişledik,
Şu halde sizden nasıl şefaat isterdik.

Beyinlerimiz değil, mide geliştirdik,
Bulduk, attık ağza, helâl, haram demedik,
Sonra da dua etmeye, Hakk’a yöneldik,
Muhammed’im, el açtık, söz söyleyemedik.

Bile, bile işlenen günaha af zordur,
Bizim yerimiz, cennet değil, yanan kordur,
Biz affedilirsek, adaletsizlik olur,
Üzülmeyin Muhammed’im, son arzum budur.

Kâfirler bizden daha güvenilir insan,
Dürüstlüğümüz gitti, bizler olduk şeytan,
Şeytan başarı belgesi aldı dünyadan,
Üzülme Muhammed’im bizler ettik isyan.

Evlat babayı terbiyeye çalışıyor,
Küçük büyük belli değildir, dolaşıyor,
İnandım diyen birbiriyle dalaşıyor,
Muhammed’im, menfaatler önde geliyor.

25/5/2001