Bırakıp işi gücü halleşsem şiirlerle
Defterin her sayfasını bezesem güllerle
Daha dün gibi bir öksüz çocuklukken

Ne çok yol kat etmişim yazmaya başlayalı
Kalem tutan ellerimde atıyor fedakar bir yürek
Gülmeyi unut gönlüm ağlamayı bırak
Der gibi direniyor
Her şiirin katili bir izle sınırlanmış bir yafta
Gereksiz bir başlıkla bulunuyor atıfta

Daha ne çok vardı da kaldırdım şimdi rafta
Gerçeği arar gözüm gönlüm rahat olamaz
Söylenenler hep lafta
Gizliyorlar gerçeği
Her şey bir gizem içre
Duruyorken Araf’ta

Nasıl siner içime nasıl inkar ederim
Bile bile yanlışın üzerine
Basa basa giderim

Birkaç kez ölüvermiş sırra kadem basmıştım
Hayli zamandır çürümüş de bedenim
Bir güzel ölmeyeli

Sırtımda Azrail’in kırbacı
Başımda ölümsüzlük tacı
Kral olsam ne yazar

Bir gün her fani gibi tadacak tenim
Toprağın şefkatini

Yüksel Nimet Apel

14.Haziran.2021.Pazartesi.Bodrum