Ekolojik sisteme kafa tutmuş bir deve.
Bozkırda ilerlerken rast geliyor bir dev’e.

Dev kaşını kaldırmış; -cık , cık..demiş ,gürlemiş.
Bizim deve korkudan ikilemiş, birlemiş.

-Genetikle oynayıp tohumları bozdunuz.
Oysa ki millet için biçilmiş bir kozdunuz..

Okumayı öğrenmeden çala kalem yazdınız.
Yolmak için yola çıkıp, yolunacak kazdınız.

Kanat çıkınca yanlardan uçacağız sandınız.
Oysa deve kuşu uçmaz, hakikat bu yandınız.

Belgeselde çöller aşıp gezmeye de gerek yok.
Yanan ormanlardan sonra çöle benzer alan çok.

Cehaletin zirvesinde gemi inmez denize.
Denizin midesi bozuk köpük kaçmış genize.

Bacalardan zehir sızar, çöpler dolar denize.
Utanma yok, sıkılma yok..kan da uğramaz yüze.

Islık çalan baykuş ses, piyona giydirdi fes.
Nefret söylemi oldu agu’layan ilk nefes..

Yeter artık yeter be..hep kakara kikiri.
Gençler hayata küstü, inlettiniz fakiri.

Mevlam sabırlar versin gencine, yaşlısına.
Korusun; gülenlerden ,saklıda haçlısına.

Kurtuluşta mühimmat çektik biz kağnılarla.
Kurtardık bu vatanı, hesabım uğrularla.

İki oda bir salon çöplükte yap slalom.
Uçmak istersin amma alev almıyor balon..

Atatürk’ün muasır medeniyet uslubu.
Yenmiş idi yıllarca kıvranan taassubu.

Baktılar elde yok, avuçta yok bakiye..
Çöreklenip ortaya, yaptılar hep takiye.

Simsar olup milletin dinine, imanına.
Öyle kinlendiler ki..kar kalmadı yanına..

Sürüklendi koca kurt çakalların ağına..
Atatürk’ü unuttu kar yağdırdı dağına..

Milli haslet der iken olgular hayal oldu..
Meydanın ortasına Türk düşmanlığı kondu..


Emine Balı Oğuz.