Orada
Acının uyluk kemiğini kırdılar
Yüreğimde çekiç sesleri
Kırık
Sağanaklar altında omuzladığım şeylerin acısı
Her yerim nasılda sızlıyor
Ölümü düşlüyorum şimdi iştiyakla şaşkın ve delice
Keşke
Yeniden yaşayabilseydim bu hayatı
Biliyorum
Kimse yok şimdi yanımda
Annee
Ah ölmeseydin ne vardı

Geçiyorum mazeretleri kendime rap bellemeden
Neydi beni yanıltan o sarhoş iştahlı şey
Komut verir bir kızın dudakları
Meğer
Ne kadar dikene batmaya istekliymiş ellerim
Aşklar ve güzel günler
Gidemediğim bir yol üzüntüsü gibi kaldı bende
Varamadım o beklediğim hiçbir yere
Yankılanan sesimde bezgin bir öfke
Yaşamak mıdır bu yorgunluk
Yüzümü nere dönsem
Bir ukte bir acı karşılayacak
Bilebilir miydim oysa kim olduğumu
Koşar mıydım uçup giden hayallerimin peşinden
Bileydim yaşamayı
İmrenir miydim çocuklara

Kapat kapıları sevgilim
Dünya
Benim elbette düşmanımdır
Dananın kuyruğu koptu diye olanları sineye çekecek değilim
Olanla, ölmüşe çare olmaya bilir
Benim elbette bir itirazım var bu düzene
Niçin açık kapı bırakacakmışım
Ancak karıncalara ve çocuklara merhaba derken eğilir başım

Bir yanım işgal
Bir yanım iştigal
Denizden gelen taze bir serinlik değil bende ki
Suskunluğum
Poyraz ve tipi

İşte öldüm
Var mı bir telafisi
Var mı sunulacak gerçek bir şey
Yaşadıklarıma müşterek olacak
Bense bilirim
Cinayetlerin işlendiği bu yerde bir çiçek kadar önemsizdir ölümüm
Adım
Altı çizili kelimeler ile hatırlanmasın
İşte öldüm
Açıklaya bilir mi otopsiler beni
Gövdem
Harfler ve çocuk parçalarından yapılmış iken
Benim ölümüm ile öldü bana benzeyen bütün imgeler

Merak ederim
Bakınca neyi görür bu insanlar
Toprağa uzanırdım çocukken güneşe karşı
Tarlada bir çörek ile

Ömer Altıntaş