Yüzümüz gülmüyor ayrı düşeli,
Hasretlik çekmesi ne kadar zormuş.
Gurbetin yolları hüzün döşeli,
Ayrılıklar bizi nasılda yormuş.

Yüce dağ misali dağılmaz sisim,
Mazi gözlerimde puslu bir resim,
Bağırsam, çağırsam duyulmaz sesim,
Avcılar önüme hep tuzak kurmuş.

Ne kadar uğraştım, kendimi yordum,
Başımı taşlardan taşlara vurdum,
Ayakta kalmayı deneyip durdum,
Çıkan ilk fırtına bizi de vurmuş.

Beynimin içinde şüphe sarmalı,
Kime dert yanmalı, kime varmalı?
Nasıl başlamalı, nerde durmalı?
Hasretlik denilen, yakan bir kormuş.

Umutlarım önde, ben de peşinde,
Dinlenmek istedim yârin döşünde,
Kayboldum dünyanın keşmekeşinde,
Ne arayan olmuş, ne biri sormuş.

Gönül yangınları kolay sönmüyor,
Ayrılıp gidenler geri dönmüyor,
Akıldan geçenler hemen denmiyor,
Yıllar geçip gitmiş, saatler durmuş.


Sabri Koca