Biraz önce hatırladım seni
Parfümün, kavun aromalı sakızın, şampuanın
Bunların ahengi gibi bir kokuydu getiren
Seni hatırıma
Sen hatırlar mısın ki?
Çiçekler ve çimenlerde
Haylaz, göze gözükmez iki çocuk
Koşturup oynaşıyorlardı sanki
Fark edip, izleyen olsa
Esintiyi; boşlukta kesilen
Şaşırıp, ardından mest olurdu
Galiba o gün özlemim, o bahar havasında kaldı
Bensiz, mutlu, sen gibi
Haylaz çocuklar kokundu
Özlemim aramış, yakalamış onları
Tutup yakalarını getirmeyi istemiş
Yıllar geçti de anca yetişti
Saçlarımda duydum o kokuyu
Bahar geldi yine, dışarı çıkmamla bir esinti, boşlukta kesildi
Orada buldum hepsini
Ancak yorgun, bitkin
Yaşlanmış o çocuklar, yüzlerine bakılmaz
Acıya sarınmış özlemimin de çehresi
Hep birlikte, çığlık çığlığalar
Şimdi de yavaşça ölmekteler

Sen hatırlar mısın ki?
Dünyanın nektarındaydılar, hatırımda, imgelerde yüzüyorlar
Her neyse... ama yine de, belki hatırlasan
Yaşayacaklar
Galiba onlar sana susamış aslında
Galiba sende buluşacağımızı ummuşlar
Her neyse, gelsen de, gelmesen de
Dinlesen de dinlemesen de
Dizlerini de sevdim
Çiçekler ve çimenlerde bekledim
Yeşile boyansınlar diye
Yine de yeis kokan otogarların kalabalığına karıştılar
Aklımda bu kayboluşla kaldılar
Kusura bakma da sinirlendim
Ama bitmedi sözlerim, bacaklarına dair
Onlar gözümde ne vahşidir, ne de masum
Ve güzeller, çok güzeller
Şimdi  bir ricam var, o kadar
Çiçek koparma lütfen, bende kalsınlar