ŞAKİR HOÇAM..
Sarığın sakalın cüppende yoktu.
Kalbindeki iman oluk oluktu.
Herkes Dünyalığa gönül vermişken
Senin gönlün ahirete dönüktü.

İnsanlik gittikçe bozuluyordu.
Zülletten kendini hep koruyordun.
Biri yanlış bir şey çıkıp söylese .
Karşi çıkıp doğruları diyordun.

Nadide insandın sen şu alemde.
Eşine rastlanmaz benim yöremde.
Hiç taviz vermeden dini yaşadın.
Bunlar yazılmıştır arşta kalemde.

İnsanlar içinde kibar bir yüzün.
Mihenkle tartılır kıymetli sözün.
Dünyayı bir yana seni bir yana.
Koysalar ağırdır dünyadan Öz’ün.

Hafızı kelamdın hemde yaşardın.
Talebeni ilim irfanla sardın.
Kirk yıldır samımı hukukumuz var.
Ölüm haberinle sinemi yaktın..

Marmara’da ilahiyat hocası.
Duyanlara verdin büyük bir sancı.
Görsen talebenler nasıl ağlıyor.
Tanır tanamıyan hatta yabancı.

En zor olan tez’e takıp olmuştun.
Arzu attığını evet bulmuştun.
Nerden bileceksin ölüm gelecek.
Sıyamı Hersek’te vaden dolmuştu.

Şakir hocam yaktın bitirdin bizi.
Vallahi şahsim da unutmam sizi.
İnnemel müminu diyor peygamder
Amenna Seddek na dolmaz yeriniz

Osman köseoğlu.
TUZLA.