0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
729
Okunma
Varoluşumuza avunarak
Yok oluşumuzun farkında değiliz,
İnsan gibi sevmeyi evrene ayak uydurmayı
Ve insan gibi yaşamayı unutmuşuz,
Kırarak dökerek varoluşu intihara sürüklüyoruz
Üstelik acımasızlığımızın farkındayız,
Aldığımız nefes, tat zehir zemberek
Kelimeler boğazımıza düğümleniyor artık.
İnsanların yüz ifadesine baktığında
Sanki bir ressamın tablolarında esinlenmiş gibi
Bir insanın sürekli gerçek olmayan gülüşü gibi
Bir su vursan yüzüne dökülür boyalar,
Silinir insan silinir gülüşler,
O zaman gerçekler gerçek rengine kavuşur.
Seyit SIDDIKOĞLU
5.0
100% (2)
