Yaz demez kış demezsin
Açsın yemezsin, ama
O maça mutlak gidersin
Hatta birgün öncesinden
Stadın kapısında sabahlarsın

Akşamı yarım ekmek köfteye
On lirayı
Sabahı iki poğaça bir çaya beş lirayı
Ve çocuğunun gittiği okula yirmi liralık aidatı çok görürken
Kale arkasına yüz lira ne ki

Tuttuğun takım sahaya çıkar
Sende heyecan başlar
Takımın gol atınca
Sende tansiyon nabız en yüksekte
Damar mı dayanır buna
Takımın gol yiyınce
Kalbin teklemekte

Hiç sormaz sorgulamazsın
Senin aldığın asgari ücretten vergi kesilirken
Futbolcunun aldığı trilyonlarca transfer ücretinden, neden kesilmediğini
Hiç düşünemezsin
Bu bacasız
Katma değersiz fabrika
İşçilerine transfer ücretlerini nasıl ödüyor diye
Niye düşünesin
Niye sorgulayasın ki
Sen değirmenin suyusun
Oluktan akar
Çarkı dönderir
Biraz biraz eksilir
Tekrar yatağına kavuşur akar gidersin
Sana ne elin gödük gödük unundan
Çuval çuval bulgurundan

Takımın yenince hesaplarına ne kadar pirim yattığı seni ilgilendirmez
Kazandığın haftalığın kaçta kaçını oraya bıraktığın da kimseyi ilgilendirmez diyorum ama
Sen evdekilere sormadan deme

Maç biter
Tuttuğun takımın oyuncuları
On belediye otobüsünden daha pahalı
Süper lüks otomobillerine biner
Sıcak sıcak veya püfür püfür serin serin evlerine dönerlerken
Sen belediye otobüsünde oturacak yer bulunca kendini şanslı sanarsın
Takımın yendiyse
Sen de
Evde eşin ve çocuklar da şanslı
Yok yenildiyse
Bir dahaki haftaya kadar
Sendeki gerginlikten onlar da alır nasibini
Namaz sonrası dua eden aileler bilirim
Babasının, abisinin, kocasının
Tuttuğu takım yensin diye

Rüstem Bingöl