Bir elma gibi sevebilirmisin beni ,
Kabuğum çürüyene kadar, bir ömür boyu sevebirmisin.
Daha açmamış bir gonca iken büyütüp,
Ellerinle büyütebilirmisin sevgimi
Yağmurlara hasret kaldığımda üzülüp, gözyaşlarınla sularmısın toprağımı


Kök verip ağaç olana kadar koruyabilirmisin bütün kötülüklerden ,

/

Çiçek açıp güzelleştigimde koklayarak sevebilirmisin,
Ham bir meyve iken dalımdan koparmadan tutabilirmisin ellerimi,

/
Büyüdüğümde yüzümü kızartmadan dokunabilirmisin ellerinle,

/
Yapraklarımı kırmadan alabilirmisin yanina ve bir
ömür kalbinin bir köşesinde misafir edebilirmisin ben-i

/
Biz bir elmanın iki eşit
parçası olurmuyuz,
ayrı kaldığımızda
bile ben seni ,
sende ben-i özlermisin
bir bütün sevgi doğarmı
çekirdeklerimizden.

/
Neden susuyorsun?
yoksa elmaları sevmiyormusun
Sen istersen kabuklarımı
kendim soyardım,
Kendi kolumu kendimde
keserdim
/
Susuyorsun gene!
/
Ben kurumaya başlamış bir
Elma ağacının yarim kalmış sevdası , sende
elinde bıçakla ben-i kendine kurban eden bir cellât
Anladım ki !
Bu sevdanın sonu
"Ayrılık "
Bana çürük kalan bir ömür, sana taze meyveler gerek
/
Umut etmek başka bahara kaldı desene ,
Sonbaharda budarım kendimi kış uykusuna yatarım
Canın beni özlerse ben her zamanki yerdeyim
/
Sevmek için bir elma istersen bıraktığın o yerdeyim

/
Çürümeye başlamadan bu sevgi bitsin ,herkes kendi yoluna gitsin .





Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler