İnsanların malını haksız yere alırsan,
Gözlerini kapayıp, huzurla yatamazsın.
Herkesle düşman olup, yapayalnız kalırsan,
Toplumun arasında bir adım atamazsın.

İnsan zayıf yaratık, gözü harama meyil,
Şu dünya zevki için ne hayıflan, ne eğil,
Zenginlik gönül işi; yalnız mal ile değil,
Gönül zenginliğini cevherle satamazsın.

Her gün tezgâh açarsın pazarına, çarşına,
Nasibinde ne varsa, elbet çıkar karşına,
Sakın hile girmesin dirhemine, arşına,
Helalden kazancına, haramı katamazsın.

Gafiller bilmese de; zenginlik elde kuşmuş,
Farkına varamadan, birde bakarsın uçmuş,
Sonunda anlarsın ki; bu dünya zaten boşmuş,
Kafesinden kaçanı, bir daha tutamazsın.

Kimisi zor geçinir, kiminin geliri bol,
Dünya ebedi değil; düşe, kalka biter yol,
Eğer huzur ararsan, bir yoksula umut ol,
Üç beş kuruş vermeyle, istesen batamazsın.

Ömür boyu dolmaz ki aç gözlünün kasası,
Kalbinden eksik olmaz endişesi, tasası,
Gözleri açık gider, işte sözün kısası,
Eğer kısmet değilse, bir lokma yutamazsın.


Sabri Koca