Bir duruş değil mi şu hayat dediğin
Kiminde serer önüne kolayca çözersin
Çözümsüz sorunlar da gelir karşına ansızın
Ya kaçarsın uzaklara, yahut hırsla savaşırsın.

Okyanusta bir damla gibi görür kimi
Bazıları evrende bir nokta hükmüne
Kim nereye ve nasıl ifşa etmiş kime ne
Kafatasıyla sınırlı şu akla, akıl erer mi?

O bir insan dediğin sürükler yığınları
O yığınlar kiminde,ezer geçer insanı
Birin içinde bin var, ne mutlu anlayana
İnsanın özündedir damladaki fırtına.

İnsan ötedir suretten, görüntüler yanıltır
Güzel görünen suret, belki sizi aldatır
Ne elbise, ne boyu, ne kaşı ne de yaşı
Bunlar veremez ölçü, kaldı ki insanlığı.

Kimler görüldü öyle yeteneksiz, değersiz
Oysa her insan cevher, fırsatlar verseydiniz
Hatırlı makamları,sayısız adamları,hanı ve sarayları
Daha neler saymalı, bavul bavul çulları,...
Bir tebessüm eder mi bunların toplamları.

Ne vardı kolları onun, ne ayaklarıydı sağlam
Editördü dergide gıpta edilir makam
İki ayak parmağı ve azimli bir duruşu
Ders verdi insanlığa, utandırdı çoğunu.

Hayat hep istemektir, yapmak için bir şeyi
Şartlar çok zorlasa da öne koy iradeyi
Bir potansiyel saklı her bir kulda aleni
Hele tamam desin bak, yansıtır cevherini.
Oğuzhan KÜLTE