Günler uzadı gitti, uzak diyarlara yadellere.
Seneler kayboldu, ince narin gönüllere inat.
Saçlara ak düştü, alınlarda anlamsız çizgiler.
Gönül kocayınca, akranlar bir bir çekip gidiyor.
Ne iki lafın yarenliğini yapacak dostluk kaldı.
Nede dillerde söylenilmemiş kelam kaldı.
Mahalleden Hacı Hüseyin, Çiroz Ahmet daha niceleri göçtü gitti.
Anne, bababa sevdiklerimiz yarenlerimiz hani nerede..
Sevdiğim sevgili Hatçem bile göçüp gideli on yıl oldu.
Yani anlayacağınız evlat ömrümün takviminden.
Üç bin altı yüz elli gün geçmiş, umutsuzca ufuklara bakarak.
Oysa eskiden dost vardı dostluk vardı can incitilmemiş.
Eskiden Ramazanlar vardı, misafirsiz sofra görmemiş
Eski bayramlar vardı, vefalı gönüllere su serpilmemiş.
Aha diyorsun, daha diyorsun, dün gibi aklımda dediklerin.
Bir göz açıp kapayıncaya dek anılardan savrulmuş gitmiş.
Belki bir hayal, bir düştü, pervasızca geçen yıllar.
Bir uyanıveriyorsun o rüyadan aniden faveranla.
Ortalıkta ak saçlı bir ihtiyar dede, kapısı çalınmamış.
Nice bayramlar geçmiş eli öpülmemiş, hatırı sorulmamış.
Nice akşamlar geçmiş, bir yudum sıcak çaya hasret.

Atalarımız " evlat ceviz, torun cevizin içi" diyorlardı ya.
Aradan yıllar geçti, ne gelen var nede giden.
Gelinler el kızı idi, eyvallah ya oğullara ne demeli.
Onlarda kimlik değiştirmiş herhal el kızı olmuş saf değiştirmiş.
Başlarında kaç gece uykusuz kalmıştı anne babalar.
Yok diş çıkarıyor, yok ateşi var, yok sancısı var.
Yok gazı vardı, yok sızısı vardı, daha neler neler.
Şimdilerde bir damın kovuğunda, insan sesine hasret.
Bir Allah kelamına, bir insan evladının yüzüne muhtaç.
Komşuları başıboş köpekler, kediler ve kuşlar.
Onlardan aldığı sevgi hesapsız karşılıksız en azından.

Başını yastığa koyup Rahmeti Rahmân’a göç eyleyince.
Ne kadar çok seni seven varmış sorma gitsin.
Timsah gözyaşlarının biri bin para,
Tabutuna ağıt yakanından, kendini paralıyanına kadar.
Kefen içindeki parmağı boş kağıda basanına kadar.
Ne kadar astarı olmayan yüz varsa senin cenazende.
Keşke diyorsun, can sağ iken infak etse idim, mallarımı.
Son pişmanlık fayda vermiyor, ne yazık ki.
İnsanın yüreğini en çok yakan şey ise evlat.....
Ardından savrulan, okkalı küfürler, acı sözler.
Yani anlayacağınız evlat, mezarda bile huzur yok insana....
Allah Muhammed ümmetine helal lokma yemiş, hayırlı evlatlar versin.
Sağlıcakla kalın, hoşçakalın.
24.04.2021 Muammer KARS