Yazan kalem yaz diyense yüreğim;
Ne yalan borcum var heceye benim…
Güneş doğmaz olmuş yıllardan beri;
Ne yalan borcum var geceye benim…

Söndürür kandili birazdan şehir;
Ömürlük sanırım verdiğin tehir;
Yudumlar zıkkımdan lokmalar zehir;
Ne yalan borcum var mezeye benim…

Bir anka kuşuyum doğarken külden;
Tuz bastım yarama ne gelir elden;
Menekşe gözleri bakışı gülden;
Ne yalan borcum var laleye benim…

Sahipsiz yaşlara yurtlarım baki;
Yaramda oynaşan kurtlarım baki;
Kimseye düşmemiş dertlerim baki;
Ne yalan borcum var çareye benim…

Geleni olmadı, kapandı yollar;
Büküldü bilekler kırıldı kollar;
Yıllardır çıkmadı bakılan fallar;
Ne yalan borcum var kahveye benim…

Bir veda şarkısı dudaklarında;
Ne arar gözyaşım yanaklarında;
Gezmekten yoruldum sokaklarında;
Ne yalan borcum var caddeye benim…

Hercai kelebek elime konsun;
İsterse alkışlar deliye dönsün;
Kapansın perdeler ışıklar sönsün;
Ne yalan borcum var sahneye benim…

Ali ALTINLI – 21.04.2021
Saat: 00:11