13
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1456
Okunma
yokluğun savunmasızlığım
ayak izlerin sözcüklerimin gölgesinde
düşüp gitme
sızlarken ellerim
kavurur dudaklarımı bir türkü
ocağın ayazı ağlar yüzümde
usulca iner bir akşam alacası
denizler sürgün rüzgar sesimde
gözlerin soyunurken günahıma
bakışında mesul İzmir’in imbatları
tellerine vurdukça sazın
sancılar akıtırız sızıya
kıyıda kalan her bir limanda
yakarken sesimi
omzunda ağlayan benim
bıraktığın kuytularda
ardına düşmeyen ateşler dokundu
ara sokakları bile hüzne çıkan bu kentte
darmadağın adımlarda kan olmuşum
sürterken bedenim bir tutam ayrılığa
sen pervasızca değersin ahıma
her hatırada bir vurgun zamana
biliyorum son değil
nereye sürüklesem gözlerimi
gecenin karanlık yüzü
hep kalemimin ucunda...
02/08/2008