çay bardağımın kenarına tünemiş
dolu dolu bulutlar



bir şarkı dövünür kulak zarımda
korkmayanların usulca dinleyebildiği
duvarlar kimden yana bilemedim
büklüm büklüm üstüme düşmeselerdi
diye teğet geçti
kafamdan



sesi gelip sessizliği örttü





içimi
hüznümün rengi boşaltmış gibi
koyu kahve yabancı gözler
dört bir yanımı sarmış
sanırsın yıllardır tek bir mektup yolu gözler
çocukluğumun şamatası kaçmış
gençliğime
bangır bangır çatlaklardan sızarak
yaşlılıktan düşen ellerim
feryat figan bastona sığınmış



göğüslerin süt kokusu da çürür




kafesten kurtulmaya gücüm yoktu
bende Azrail i sevdim
kimsecikler güneşle tanıştırmayacaktı beni
ya da ateşböcekleriyle
içim sıkıldıkça
iltihaplı ruhum kanatlanıyordu
öpüşüne bulandığım
tecrübesiz hayatı sevemedim
bende
topraktan kale yaptım
gözyaşlarımla büyüttüğüm mezarlığa gelirken
yaseminler getiriniz








savaş baltalarınızı benimle gömün