Bir iklim telaffuz ediyorum
İkilemde kalmak dediğin ne ki?
Rengi yok bu günün ve ömrün
Beyaza boyamıştım oysa yeri göğü
Ah, mealim…
Ah, sezilerim yerde ezilen hiçliğime
Mezar kazdığım sefil yüreğim…

Konduğum her gün her sema
Koruduğum kadar özümü layığıyla yaşamaktı elbet kürediğim.
İzafi bir kuşun kanadında açan çiçek gibi
Hıçkırık yüklü sessizliğin g/izi
Varlıksa lakayt olmadı asla
Sevilmekse bir kere bile gelmezken aklıma.

Akımdır alnımda yazan yazgının
Tefsiri.
Bataklığa dönmüş cihan ki
Düştüğüm şu çamur asla kirletmedi bedeni.
Göğün mavisi yerin beyazı
Aşkın devasa tınısında saklı
Yalnızlığın bekası.

Kördüğüm hicazım
Kanaviçe efkârım
Kelaynak kuşlarından da yokken farkım
Lakin sevebildiğim kadarım
Sevdiğimden de öte hicranım
Elbet beni ben yapanım.

Konduğum şu dal mı?
Zümrüdüanka olsam ne ki?
Devingen hüviyetin elinden alınmışken hürriyeti
Gel gör ki severken özgürüm ben
Ve özgün
Dirayetim ve de yalnızlığım sınanırken
Elbet daha da çok acı çekmeliyim
Layığıyla kul olmaksa Mevla’ma
Özümde saklı közü
Sunmak devrana.

Mabedimdir asılı kaldığım
Kandığım ne ki yeter ki yanıltmayayım.
Bir buse ise göğün gözünde saklı
Bir lanetse ayağımın altında kayan zeminde firarı
Elbet tepe taklak olmanın da muadili
Uçmaksa yüreğin tekelinde yanıp sönen aşkın feri.

Bir rabıta kaynakçam
Bir rastıksa yürekte saklı hazanım
Hüznüme sahip çıkan İlahi Varlığın
Katında kabul görmekten ötesi yok düşümde.
Mevsimlerden ölümse hala yaşadığım
Yaşamda saklı bir kehanet ise mutluluk mu varlığın sınandığı?
Bir renksem coşkuma katık
Bir sefa iken sürülesi varsın saklı kalsın vicdan denen yastık.
Her aşk bir hediye
Her özlemse ne diye?
Bir sitemse içimdeki sefile.
Hiçliğime sadık ve vakıfım da bilinmeze.
Mademki bilen biri var beni benden uzak tutan
Madem sevebildiğim kadar mutluluğa kanat açan…