Başka türlü kadınlar sevdim hep
Sanki onlar yürüdüğüm yollardan
geçmeyi severlerdi
Kimi memeleriyle uzatırdı boylarını
kimi dudakları
Bir görseydiler acemiliklerini
Aynaya baksaydılar bir
ya da gözlerimin içine
Keşke!

Bakmadı –Lelia hariç- bir teki bile bakmadı
Ağızlarının içinde
saklamakla meşguldüler silahlarını
Ve o lanet soru
“Işığı kapatalım mı ?”

Lelia uğraşmazdı s/aklama oyunlarıyla
Hep açıkta dururdu silahları
ve kozları
Bu yüzden sormazdı hiç
“Işığı kapatalım mı ?”

Ben o kadınlara edatlarımmış gibi bakardım
onlar bana mezar taşı yazısı
Ben onlar için son nefesimi saklardım
onlar ceplerime koyardı günahlarını
Yine de kozalarına dönmesinler diye
büyük harflerle konuşmadım hiçbirisiyle

.....
Başka türlü kadınlar sevdim hep
Her seferinde damar içlerimde
cam kırığı olmayı seçerlerdi
Onlardan öğrendim
ustaca s/aklamayı mimiklerimi

Yüzlerini görmek için ve isimlerini
süslü cümlelerle tenlerinden
bin bir renk kazıdım
ve evet çoğu için ışığı da kapattım

Karanlık olunca konuştukları dil
benli tarihten önceye ait olurdu
Bilirdim
hiçbirinin en sevdiği değilim
Anlardım sonra
neden hep tek başıma ağladım
ve Calut’a yenildim

.....
Başka türlü kadınlar sevdim hep
S/aklandıkları yer belli olmasın diye
karanlıkta beni
başka bedenlerle değiş tokuş ederlerdi

Öpmek istedim savaşmak istedim
ama aramızda her zaman
çıt çıkaran bir gölge
-kimi kirli sakallı kimi sinekkaydı tıraşlı
ismini bilmediğim-
Akrebin kuyruğunda sıramı bekledim
Bu yüzden Kızıldeniz’e yetişemedim de tam vaktinde
hep kabuslara yenildim

-insan sırasını beklerken
ve karanlıkta şiir yazmamalı
her harfi diken gibi batıyor
yemin ederim-

O zamanlardandır
ve mekanlardan
ışığı kapatmaktan nefret edişim…


Özgür SARAÇ/Râzı
040421Denizli