göğün çatırtısından indim
yıldırımın korkuları
gözlerimi azarladığında
bulutlar kendi payını almaya çabalarken
kulaklarımı asitle erittiklerinde
sana sığındım..



kristal hazların peşinde yalınayak
bata çıka zevklenirken
günahlarımla hırlaşıp
sevaplarımla tıngırdaşarak
her ölen parçam köz tadına vardığında
sağa sola kaçışan meleklere aldırmadan
sana sığındım..



içten içe kemiren hüzünle
kan oturmuş ayaklarım
sana koşarken bana aldırmadı bile
oysa faniydim!..


kahve cinleri
ayırdı etimi kemiğimden
çırçıplak kaldı ruhum
gözüm çivilenirken unutuşlara
sana sığındım..


yalnızlığıma gölge düşürmeden
menfur yatağımdan sızıp
iblisin düşlerine girerek
rüzgarların fısıldamalarını çalıp
kimsenin cüret edemeyeceği
paslı ateşine dokunup
delice kibiri içinde
dünyevi iniltilerine astım çamaşırlarımı
yaşamın şafağından kayıp
ölümlü ölümsüzlüğe adım atarak
sana sığındım..