İSTANBUL SÖZLEŞMESİ

İtiraz ne sözleşmeye?
Sabah dörtte neyin nesi?
Var mısınız yüzleşmeye?
Bu telaş ne nişanesi?

Sevgili baş tacımıza
Anamıza, bacımıza
Yanalım mı acımıza?
Nasıl insan düşüncesi?

Önce en baş sıradaydık
Kadını değerli saydık
İstanbul’u adı koyduk
Neden caydık? Yok böylesi

İnsanlığı doğuran o
Nitelikle yoğuran o
İmdat diye bağıran o!
Sanki erkeğin kölesi!

Ülke oldu bir kan gölü
Kimi sakat, kimi ölü
Onlar ki cennetin gülü
Duyulsun kadının sesi

Layıklardır düşünmeye
Baş üstünde taşınmaya
Medeniyet aşınmaya
Yaşam ister, yok ölesi

Olmuş ise eğer reşit
Her konuda, herkes eşit
Yol gösterir çeşit çeşit
Kimisinin yok bilesi

Dişi-erkek dönüyor çark
Erkek ile nerede fark?
Kurulur mu onsuz ev, bark?
Konu insan meselesi

Taciz, tecavüz, işkence
Reva mıdır kula sence?
Evet diyorsan gönlünce
Bence bu işin hilesi

Kabuldeki büyük coşku
Reddederken neyin aşkı?
Şimdi doğdu şüphe, kuşku
Riyakârlık bilmecesi!

Kadının en temel hakkı
Yaşam ister korunaklı
Olmasınlar ağlamaklı
Onlar yaşamın cilvesi

Anzeri der ne olacak?
Saygım sonsuz kucak kucak
Yaşatacak, koruyacak
O İstanbul sözleşmesi

Ozan Anzeri