İhanetin acısı, bütün ruhumu emdi
Gün gelince bilirsin,ihanet eden kimdi
Uçuk hayallerin var, sen bilemezsin şimdi
Yaşların kiprikten, düşünce anlarsın beni

Aynalarda görünce,senin ile ağlayan
Çürük ipler kopunca yaşamaya bağlayan
Bulanık sularıyla,yüreğinde çağlayan
Hüzün ırmakların, coşunca anlarsın beni

Elbet aklar düşecek, düşmez sandığın başa
Sarılıpta yatmadan, bağrına dolan taşa
Bir damlacık huzurun, peşinden koşa koşa
Yolların dağlardan, aşınca anlarsın beni

Başın dara düşünce, düşman olur kardeşin
Yapayalnız kalırsın, yaklaşmaz dost ve eşin
Cayır cayır yanarda, sönmek bilmez ateşin
Gönlünden ruhuna, taşınca anlarsın beni

Kaderinle dertleşip, hüzünle gülüşürsün
Gönlünün acısını, kalbinle bölüşürsün
Ciğerden yana yana, yanmaya alışırsın
Dumansız ateşte, pişince anlarsın beni

Dertler öteye gitmez, kasavetli başından
Lezzet almaz olursun, ekmeğinden aşından
Hiç bir ümit olmadan, mutluluğun peşinden
Yorgun adımlarla, koşunca anlarsın beni

İrin yüklü bulutlar, yüreğine inince
Yıldızlar keder olup, omuzuna binince
Aklın başından gidip, duyguların sinince
Bildiğin yollarda, şaşınca anlarsın beni

Dilde destan olunca, şu perişan hallerin
Intizarlar edecek, kendine lâl dillerin
Kazma kürek vurmadan, kanayarak ellerin
Kendine mezarlar, eşince anlarsın beni

Erhan DOĞANAY