Yoksuldu kendi, nefsini yendi,
Yaktı kalbini aşkla; şiir eyledi dilini
Yar etti sevgiyi; düşman kılıp nefsini
Yaşarken giydi kefeni, zerrede gördü evreni,
Yunus’tur “ömür üç günlük mola” diyen

Aşkı öğretirken her daim tevazu içinde
Dinmez ateşler yüreği içinde
Sayıklarken sevdiğini “Leyla Leyla” diye
Bilir miydi yolun sonu Mevla diye
Ol Fuzuli’dir “aşk her şeyden evla” diyen

Asılırken darağacına dostunu özleyen
Şahının yolunu ömür boyu gözleyen
Ser verse de doğru bildiği yolu izleyen
Derdini sırrını el-âlemden gizleyen
Pir Sultan’dır “yol her şeyden âla” diyen

Göçer oldu gönül Karac’oğlan eline
Uğradı sazıyla nice Anadolu yoluna
Düştü güzel sevdi diye âlem diline
Dertli dertli vurdu sazın çevik teline
O tellerdir “sazımda Hak yâre sala” diyen

Sızım sızım sızlarken yürekte yaralar
Gönül kuşu hep güzeller ardın kovalar
Yanık sesi viran gönlünde aşkı mayalar
Yeter mi aşkın ifadesine divanlar, sazlar
Ol Dertli’dir “herkes sevdiğini bula” diyen
................

Muharrem Delibaş