25
Yorum
108
Beğeni
0,0
Puan
3923
Okunma

Ruhumu ilk defa uykudayken gördüm ben:
Dokunma!
"Ey" diye başlayan sahibe
Alçak pencerenin sürmelenmiş gözleri
Denizi öyle sakindi ki!
Aklım geri çizgiye toplanmış
Doldurdum iki kaşımı sokaklara
Bakışlarımdan perdeler açıldı
Düşle hakikat dalgaların içinde
O anın sessizliği nasıl bir güzellikti
Bir avuç taze gün, göl gibi
Henüz keşfedilmeden gördüğüm
Heveslerimi saklayın, yaş on sekiz
Bahçenin sıra sıra kilim örgüsü
Mavi kelebekler etekleri uçura uçura
El değmemiş esintide ayaklandı
Sinemi ilk kez bıraktım göğsüne
Hangi zaman bahar başlangıcı
Açık fanusun düğmesi açık
Ve ben vaktinden sonra kiremit kırmızısı
Penceremin altında oturmuşum
Derindir topraksız saksılar
Yalnızlığında solar bahar bahçe
Dokun yediveren güllere güneş doğarken
Su ilk nefesi çekerken, kendine gelir kınası
İmkânsızın havı dökülsün can havliyle
Tomurcukların hafifliği o kadar güzel ki
Ey kıymetli/m! Ürkmeden gör yüzümü....
Ümmühan YILDIZ