Zamanın sen vaktindeyim...
Yükü ağır, acısı çetin...

Korkak bakışlarım etrafa bakınır...
Bir çare dokunuş bekler....
Annemin pamuk dokunuşları
gelir aklıma....
olaydı...ah....

Kalbim tez yatışırdı....
Savaşmayı çabucak bırakmazdı...
Ayrılığın karanlık yüzü aydınlanır...
Dökülen yaşlarım yanaklarımdan süzülmezdi....

Başımın yastık yüzü görmediği...
Uykunun gözlerimi unuttuğu.....
Tokatı sert, sızısı derin...
Yalanla gerçeğin buluştuğu...
Dostlarını en iyi tanıdığın...
Zamanın sen vaktindeyim...

Bir kelimenin,
kuruyan kalbime su gibi ilaç olacağını beklerken....
Annemin ağzında soğutup içirdiği çorba gelir aklıma....
Çocukluğum düşer gecemin ortasına....
Boğazım düğümlenir....ağlarım...

Gölgesi bile yeterdi...
Hayattan istediğim rengi söker alırdım...
Her ne olursa olsun korkmazdım...
Anneme sarılır unuturdum...

Şimdi çaresizim....
Zamanın sen vaktindeyim...
Hayatın tüm renklerini kaybettim....
Son limanda beklerim.....