Biliyor/d/um çoktan
Bir yokta bir hiç/miş/im
Bitmişim
Bekliyorum gelsin vatktim
Geçsin zaman
Bitsin gurbette ömür,
Daha elden ne gelir ki,
Zaten
Varken de yoksun, yoksun be güzel,

Yelkenler de inmiş
Neyime daha rüzgarlara eyvallah
İsyan etsem de ne gezer,
Beddua da niyaz da
Bir çıkış kapısı değil
Hayaller çökmüş
Rüyalar düşlerde bitap,
Zaten
Varken de yoksun, yoksun be güzel,

Kim istemez ki
Yürekten çağrılsın kalpten
Koşa koşa gitmezsem namerdim
Namert,
Kaybedecek neyim var ki
Uçup gitse de hepten
Bulutlara tutunmak tek şansım,
Zaten
Varken de yoksun, yoksun be güzel,

Sabahları akşam ettim
Ta eskiden beri
Geceler de bitmek bilmiyor
Yalnızlığımın direkleri,
Birinden diğerine savrulmakmış
Benim kaderim
Ne yapsam da nafile
Boşluğun çerçevesinde,
Zaten
Varken de yoksun, yoksun be güzel,

Kahrıma çizdim seni
Derthanelerim sen ile dolu
Hüsranım hizanım olmuş
Yastan tasalara dek,
Gitmekte bir kalmakta bir
Denilmemiş hiç boşuna,
Aslında fark etmiyor
Fark etmez de esasen,
Zaten
Varken de yoksun, yoksun be güzel...

Berlin, 12.03.2021

Talat Özgen