Gönüllerin yurdunda boynumda urgan ile,
Hakikate kul olmuş Ahi Evran Veliyim.
Yüreğimde yangınlar revan olmuşken yola.
Mahşer için kül olmuş Ahi Evran Veliyim.

Anadolu yurt oldu Kırşehir’de özüm var.
Başım diktir yüzüm ak sırrı gören gözüm var.
Kur’an’a aşık dilim şerri bilmez sözüm var.
Hak kelâma dil olmuş Ahi Evran Veliyim.

Peygamber sünnetini nakış nakış işledim.
Her mesleğin ruhunu ahlakını düşledim.
Haramı, kötü huyu, bedenlerden dışladım.
Tarikata yol olmuş Ahi Evran Veliyim.

Güllerin aşkı ile bülbül olup ta öten.
Hiç olup hiçlik ile nefsin içinde yiten.
Her dervişe ahlakı kul hakkını öğreten.
Esnaflara dal olmuş Ahi Evran Veliyim.

Bu sevda bahçesinde bağban oldum sormadan.
Dergahta dem alırken boyun eğdim durmadan.
Nefesi içe çekip hiç bir gönlü kırmadan.
Aşıklara lâl olmuş Ahi Evran Veliyim.

Sanata sahip çıkan çırak, kalfa, usta ben.
Hoşgörüde saygıda dillerdeki seste ben.
Nice dağlar aşıp ta gideceğim dosta ben.
Yâre şerbet, bal olmuş Ahi Evran Veliyim.

Esnafa cömertliği kardeşliği belleten.
Hak Muhammed Ali’yi yüreklerde dilleten.
Yiğitlerle dört yanı kök salıpta dallatan.
Sahralarda sel olmuş Ahi Evran Veliyim.

Öksüzün, yetimlerin yolcuların dostuyum.
Helal lokma diyenin altındaki postuyum.
Hakka yakın olanın vallahi de astıyım.
Gariplere çul olmuş Ahi Evran Veliyim.

Ahilik fetvasını nakşettik yazılarla.
İnce ince işledik imanı azalarla.
Anamız Fatma Bacı erenler, gazilerle.
Vatan için bel olmuş Ahi Evran Veliyim.

Aşık Serdar diyor ki pirler için yanarken.
Feyiz çeşmesi derler o pınardan kanarken.
Arifler sofrasına ekmeğini banarken.
Besmeleyle el olmuş Ahi Evran Veliyim.