Ne zaman ,
Uzansam çocukluğuma
KAF DAĞI olurdu benim
İlk ziyaret yerim.
Bakınırdım etrafa
Tirim tirim...
Duruyor muydu orada
Üç tekerlekli bisikletim…

Çünkü o zamanlar daha,
Büyüktü yaşımdan da;
O’na olan hasretim,
Üç tekerlekli bisikleti ben
Hep düşümde sürerdim...


Bunları düşünürken içimde
Penceremin önünde
Uyuya kalmışım o ruhla
Ve o özlemle !...
Sallanan koltuğumda…

Az kaldı az...
KAF DAĞI’NA !
Biraz...
Yaklaşmıştım iyice
Kavuşacak mıydım acaba ?...
İlk ve son defa,
Üç tekerlekli bisikletime !...

Değmiştim işte;
Nihayet direksiyonuna,
Binemiyordum ama
Bisikletimin sırtına...
Yanıyordu ellerim !
Bu muydu düşlerim ?
Bu muydu ?
Layık görülen bana !
KIRMIZI BİSİKLETİM !...

Bağırmışım o anda,
Günahsız karıma .
Kan ter içinde !
Gitmişim üstüne,
Farkında olmadan iyice;
-Ben bisikletimi isterim !...
-Ben bisikletimi isterim !...
Diye !...Diye !...

Karım gecikmemişti
Anlamakta beni
Yıkılmıştı dünyam
Soğumamalıydı rüyam
Uzattım sonra,
Şaşkın bakan karıma
Bir miktar para…

Ve çıktı dışarı
Hayretle O’da...
Ben içimdeki sızıyla
Bağırıyordum hala;
Pencereden karıma
"ÜÇ TEKERLEKLİ"
Olsun ha ?...
Rengi de KIRMIZI !...
Yetiştir akşama ?...


Uzun zamandır istiyordu
Alamıyordum OĞLUM’A !
Türlü sıkıntılarla

İçimde taşlar kırıldı
Anladınız galiba ?
Ne olduğunu bana
O yüreği telaşlı,
Rüyadan sonra !......


İ.Hakkı Gürcanok
Ağva
30/Temmuz/2008