Aşk, Kayık ve Fil

Anladık!
’Kadını koluna takacaksın
Yakışmalı koluna
Arabanın gazına basacaksın
Yapışmalı yoluna’

Rıınnnnn, rıınnnnn
Haydi atlayın
Aşk yolcusu kalmasın
Arabam son sürat
Ya ben!

Aşk denizse
Ben külüstür bir kayığım
Boyaları kaybolmuş
Tahtaları yerinden çıkmaya amade
Fırtınalı havalarda alabora olurum
Huzur bulamam boğulurum

İnsan kocayınca fillerin maskarası olurmuş
Uzun hortumlar ceplere doğru uzanır
Höpürdetirler ne varsa bitene kadar
Sonra başka ceplere
Utanma kalmamış
Allah’tan korkmayan kimden utansın

Benim bir aşkım var
Kalbimin içinde
Kendini asla unutturmayan
Bitmeyen göğüs ağrılarımın nedeni
Unutmaya hadi bir cesaret et
Ağrıyı tüm vücudunda hissedersin

Ahir ömürde
Kürek almaya ne gerek var ellere
Ya da fil beslemeye
Katlanmalı insan birbirine
Geçen yılların hatırına
Bunca yıl katlandıktan sonra

Ne de olsa zamanla alışıyor insan birbirine
Asla kopamıyorsun maziden
Alışkanlıklar kelepçeliyor bedeni
Bir de unutmamalı
Nereden malum
Gelenin gideni aratmayacağı

Rıınnnnn, rıınnnnn
Haydi atlayın
Aşk yolcusu kalmasın
Arabam son sürat
Ya ben!

’Yüreğim yanacağına
Lastiklerim yansın’
Frenlerim sapasağlam
’Dert çekmek yerine
Çekerim frenlerimi’