Dünyada kalmaya talip gibisin,
Sanırsın toprağa girmeyeceksin.
Yenilgi tatmamış galip gibisin,
Canını meleğe vermeyeceksin!

Saçların boyalı, bıyıklar kaytan,
Kime dokundu ki birazcık faydan?
Peşinden koştuğun nefsin ve şeytan,
Tuzaklar kuracak, görmeyeceksin.

Yediğin yemekten tat alamasan,
Toplumun içinde yer bulamasan,
Bundan daha fazla alçalamasan,
Kafanı taşlara vurmayacaksın.

Bastığın topraktan ekin bitmese,
Başından felaket bir an gitmese,
Oğlun, kızın bile minnet etmese,
Sebebini bile sormayacaksın.

Günlerin geçiyor bak azar, azar,
Bütün hallerini melekler yazar,
Sonunda bekliyor seni de mezar,
Yine de kibrini kırmayacaksın.

Emir, dağa inse; dağlar çatlardı,
Tövbesini bilmem kaça katlardı,
Volkanlar yükselir, lavlar patlardı,
Niçin bu sırlara ermeyeceksin?

Gafletten uyanman zor görünüyor,
Asalet yerlerde, hep sürünüyor,
Şeytanın ardınca çok yürünüyor,
Ecelin gelmeden, durmayacaksın.

Kazancın yerinde, mülkün az değil,
İnceler giymişsin, mevsim yaz değil,
Davullar vuruyor, çalan saz değil,
Yine de farkına varmayacaksın.


Sabri Koca